Człowiek zawsze znajdzie powód do niezadowolenia

      Problem stary jak świat. Użalamy się nad sobą od zarania dziejów. Również i moja strefa dziwnych przemyśleń zanotowała za pierwszoligowym blogiem: „Żywot to jedyny wyścig, w którym goni nas meta, co z pominięciem aspektów sportowych, innych atrakcji nie przewiduje.” Ba, ale kto o tym pamięta. W każdym okresie życia rodzaj ludzki chce być odgórnie zadowolony i jeszcze cały czas szczęśliwy. Nie wiadomo, kto mu to ma zapewnić, ponieważ w sobie nie widzi żadnego sensu zmiany.

       Za to powód do narzekania zawsze się znajdzie. Jak w tej bajce I. Krasickiego „Syn i ojciec”. Jeden tęskni za młodością, a drugi chciałby już być wreszcie dojrzały. I tak źle, i tak niedobrze. Ponadczasowa historia frustracji człowieka:

„Każdy wiek ma goryczy, ma swoje przywary;
Syn się męczył nad książką, stękał ojciec stary.
Ten nie miał odpoczynku, a tamten swobody:
Płakał ojciec, że stary; płakał syn, że młody.”

      Wzmocnij wzrok nie tylko szkłem. Odsuń zaczadzony goryczą czas. I tak, i śmak – nie ugryziesz. Znajdź w końcu ten rząd czasownika, swój bon mot,  zmień niezadowolenie rodzaju. Najpierw jednak odłącz się od mediów wiejących grozą. Będziesz miał dużo szczęścia.

        Postaw obie stopy na ziemi, by na własne życzenie patrzeć w oczy ciekawości świata i ludzi. Powiedz wreszcie do siebie, że tu, w tym świecie jesteś, by rozdawać uśmiechy, dobro i życzliwość. Łapać ulotne chwile. Bo czas jest twój. Bez względu na okoliczności. Nic nie jest dane na zawsze.

Przecież nie ma biletu powrotnego.