Moja Japonia, czyli dzień bez sushi, to dzień bez sushi

        Na początku był blog   http://kiedykotoplakujemysz.blogspot.jp/    To tu poznawałam ciekawy, bo niekomercyjny świat Japonii. Moja dotychczasowa wiedza o tym dalekim kraju pełna była stereotypów i wszechobecnego generalizowania. Pokazywanie w sposób rzeczowy i merytoryczny rzeczywistych problemów, przybliżyło autentyczną wiedzę o Kraju Kwitnącej Wiśni. Potem były polecone ciekawe wpisy i tak trafiłam na strony:
http://japonia.travelingilove.com/,  
https://btth.pl/  ,  http://tokyopongi.com/

         Bo to nie jest tak, że skoro bogaty kraj, to życie jest sielawką i rajskim jabłuszkiem. I tu życie nie jest usłane płatkami różowej wiśni, sakury. Często na zgiętych kolanach, z mobbingiem w pracy, pamiętajmy, pracuje się długo i ciężko. Cytuję udostępnione przez   https://www.facebook.com/Kiedy-kot-opłakuje-mysz-nie-bierz-tego-na-poważnie-: „Dwa pokolenia powojenne „szlifowano” do oporu, uznając, że tutejszej gospodarce pilnie potrzebni są pracownicy bez indywidualnej osobowości, bezwolni, karni do granic. Ale po dziś dzień nawet w najbardziej prestiżowych firmach wcale nie sporadyczne są sytuacje, gdy pracownicy bynajmniej nie tylko niskiego szczebla przepraszają za realne i imputowane przez zwierzchników przewinienia … na kolanach, z głową przy ziemi (głęboki ukłon o nazwie dogeza). 

        ” W Japonii 29 tysięcy osób osiągnęło w zeszłym roku wiek stu lat. Z tego powodu władze myślą o zastąpieniu okolicznościowych upominków tańszymi przedmiotami, np. wykonanymi z bardziej pośledniego materiału. Innym rozważanym wariantem jest zastąpienie prezentów listem gratulacyjnym.” Trzeba wiedzieć, że nie tylko dieta oparta na rybach, glonach sprzyja długowieczności. Jedzenie pałeczkami również sprzyja powolnemu celebrowaniu, dokładnemu przeżuwaniu, cały styl życia polegający na ruchu, filozofia Zen i wszechobecna radość, czyli cała ta „botanika duszy.”

          Należy zdawać sobie sprawę, że przyjeżdżający do Japonii nie rozumieją specyfiki życia mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni i przeżywają traumę:  … „wszystko zaczęło się w Japonii, gdzie życie było jednym wielkim pędem, pełnym obowiązków, trudności i napięć. Nie miałem nawet chwili – a przynajmniej tak mi się wydawało – aby zaczerpnąć tchu, nawet chwili, gdy nie czułem się winny, że czegoś nie zrobiłem. Budząc się rano, czułem na sobie brzemię świata, bywały dni, gdy sam widok stosu gazet pod drzwiami wystarczał, by śniadanie stawało mi w gardle. W Japonii całe życie jest spętane w kaftanie bezpieczeństwa; ludzie zawsze grają jakąś rolę i nigdy nie zachowują się naturalnie.”  (Cytat z książki T.Terzaniego „Powiedział mi wróżbita”). Szok kulturowy, a braki językowe nie ułatwiają życia.

       Japońskiego ABC nigdy dość, porad praktycznych również, a i humoru pod dostatkiem:   „Musiałabym się zdecydowanie mocniej walnąć w głowę na stoku, żeby się skusić wolno gotowanych insektów” – pisze Maika z tokyopongi.com.

        To kraj egzotyczny, ale nie tyle w sensie położenia, ile  jako „bardziej stan umysłu”, gdzie kot opłakuje mysz, dzień bez sushi to dzień bez sushi, bakłażany nigdy nie wyrosną na krzewach dyni, nie pójdzie się do przodu bez schylenia karku i nic nie kosztuje tak dużo, jak rzecz otrzymana za darmo.

        Zdjęcie pochodzi z Fb. Zob.:  https://www.facebook.com/47prefektur

        Za chwilę Japan (Nippon, Nihon) obchodzić będzie święto Hanami. Wszyscy wyjdą z biur i pod tysiącami wiśniowych drzew rozłożą obrusy, a na nich dania, np. dango  (ryżowe kulki) lub zamówią pod adres: „jedenasta wiśnia na lewo od wejścia”. Pod różowym kwieciem radość jest przyjemniejsza i co dla Polaków też egzotyczne: nie zostawią po sobie śmieci. A popijać będą sake, albowiem Sake nakute nan – no onore – ga sakura kane  (Bez sake nawet kwiat wiśni wygląda zwyczajnie).

       Sporo słów japońskich weszło do naszego słownika, m. in. karaoke i tsunami, nori, obi, sashimi, sake, sumo, sushi, tempura. Może czas wreszcie na tsundoku, czyli namiętne kupowanie książek, skoro obecnie Polacy praktycznie nie czytają, a media oparte na komercji promują miernotę. Ja już nauczyłam się liczyć: 1 -ichi, 2 – ni, 3 – san, 4 – shi, yon, 5 – go.

        A teraz trochę prywaty. Tę stylową pocztówkę  z Nary otrzymałam za tekst na blogu „Co nas czeka w Roku Ognistej Małpy”. Dziękuję za kartkę i miłe słowa. Serdecznie pozdrawiam  Ibazel z travelingilove.com

          Niech Was prowadzi Jizo (Dzizoo) – patron pielgrzymów, który wyrzekł się stanu Nirwany, by nieść ulgę cierpiącym i potrzebującym. Sayonara! Do zobaczenia, do widzenia egzotyczne Cesarstwo Wielkiej Japonii.