Jarmark wigilijnych cudów

        O, choinka! O tym, że będą święta Bożego Narodzenia dowiedziałam się już zaraz po Święcie Zmarłych. Pojawiły się lampki, łańcuchy, świecidełka, a świat rzeczy zachęcał do wydawania pieniędzy, wszak Aniołkowi nikt nie powinien niczego żałować (szczególnie ciepłych skarpet, by mu nogi nie marzły). Świat pachnący świerkiem, piernikami, makiem przypomina o marzeniach wpatrzonych w nadejście pierwszej gwiazdki na zmianę losu, na prezenty, na ludzką mowę psa, nade wszystko na nadejście  wigilijnych cudów tych wesołych i tych szczęśliwych świąt.

„To właśnie tego wieczoru
zło ze wstydu umiera,
widząc, jak silna i piękna
jest Miłość, gdy pięści rozwiera.

To właśnie tego wieczoru,
od bardzo wielu wieków,
pod dachem tkliwej kolędy
Bóg rodzi się w człowieku.”

                                                     (L. Krzemieniecka „Wieczór wigilijny”) 

         Niech zielone drzewko doda wielu sił w przyjmowaniu codziennych porażek, a kolęda  zaspokoi poetyckie i muzyczne tęsknoty za ulotnością, magią i wzlotami.

          W ten świąteczny czas życzę  WSZYSTKIM  wokół samych dobrych przyjaciół pełnych ludzkiej miłości i serca, a także  odrobiny uśmiechu w przyjmowaniu porażek oraz dystansu do rzeczy nieistotnych. A wigilijny wieczór niech pokaże same zielone  światła na drodze życia i odpowiednie klucze do każdego  wnętrza, a przede wszystkim powinien dać umiejętność pogodzenia się z tym światem, skoro żadnego wyboru nie mamy.

          Niech w Nowym Roku omijają Was stresy, choroby, a diety niechże nie odbierają wspaniałego apetytu na życie. Będzie to z pewnością rok osobistych zamierzeń i weny twórczej.                                                                                                                Do siego!