Babeczki zrobione z mąki, drożdży i miłości

Czasem telefon od czasu do czasu ma deprechę, więc trzeba go wyłączać, by nikogo nie zaraził, a przed świętami wypada się wyciszyć, by dogadać się z własną wyobraźnią, swoim ego i szukać odpowiedzi na uproszczone  pytania dotyczące życia, które niby jest w porządku, ale głównie w ciszy powiek, zatem ta krzątanina jest celowa i służyć ma wracaniu na tradycyjną gwiezdną drogę świątecznej magii.

Niech uśmiech zrzuci spadające płatki śniegu, by czysto ekonomiczne sprawy nie wypłynęły na pierwszy plan. Prezenty podpisane, ucha zmrożone, piernik zakiszony, szynka zapeklowana, więc spokojnie można patrzeć na choinkowe witraże, lampki, wdychać zapach jodeł i świerków i zadumać się, bo też taki czas po temu. A jest o czym myśleć.

Jedna ze znajomych, młoda duchem przeszła na drugi brzeg w nagłym tąpnięciu na podłogę. Przez trzy dni wędrowała, przeszła przez słynny jasny tunel, a potem rodzinie sprawiła radość i najlepszy z możliwych prezent pod choinkę, bo kiedy otworzyła oczy, zażądała domowego ciasta i stwierdziła, że prędzej jej wąsy wyrosną niżby miała święta swoim bliskim popsuć. I jak się nie uśmiechnąć? Bo przecież wszystko zależy od tego, na co nastawimy swój umysł.

Niektórzy w tym roku przygotowują zielone święta, czyli surówki i sałatki, bowiem jedni muszą uważać na podroby, inni  jako mocno słodziutcy nie jedzą nic, co podnosi indeks glikemiczny, więc wszystko na kwaśno zamiast na słodko, natomiast młodzi jak zwykle fit, więc wynika z tego, że sama muszę ogarnąć ławicę śledzi, pieczyste i tuczące placki,  a reszta  niech wcina te wodorosty, zieloną wodę z chlorofilem, ryż z glonami, wykwintne mule, buraczany bulion z warzyw i zdrowiutkie kiełki, za to moja słoniowa trąba pójdzie w górę. Quid pro quo, coś za coś, natomiast św. Bibiana, patronka tych, co na kacu, nie będzie miała wiele do roboty, bo wszyscy będą bez zespołu dnia wczorajszego.

Skoro wszystko zależy od nastawienia, więc nie ma co patrzeć na te telewizyjne oszukiwarki, zaś e’maile wysyłajmy od razu do nieba, by przywołać  Gwiazdora. Niech mgły gwiazd zasnutych tchnieniem oddechu na okiennej szybie pokażą magiczną różdżkę wypełnioną dobrem, a czarodziejskie lustro ukaże misterną budowę natury i niech wywiedzie w pole albo na dwór, jak kto woli. Oczekujmy świąt w spokoju, w ciepłej i dobrej atmosferze.