Pozytywy padania

Słońce wisiało nad głową, jako że to było południe. Miałam zapisanych szesnaście szkiców, gdy nie mogłam ruszyć prawą ręką, z czego połowa niedokończonych, ponieważ pisać lubię, ale poprawiać już niekoniecznie, zatem tylko część wrzucać można było bez problemu. Czasem trzeba nisko upaść na te płyty chodnikowe, by zobaczyć w górze to dobro. Znalazłam wiele pozytywów padania na twarz, jak choćby ciepłe  słowa w komentarzach, lubikach, zapytaniach i trosce o chrzęst moich kości. Szukam pozytywów  w miłości do wspaniałych ludzi, ale w samym padaniu również, skoro przecież świat nie takie upadki znał.

Zwolniona z pisania, prac domowych (bo ja to mam szczęście), mogłam wykazać się logistyką i zarządzać garnkami, ale nie były to małże w sosie czosnkowym, truskawki z bitą śmietaną, czy inne pyszności, bo zakupy robili mężczyźni, a Młodszy (ferie) to specjalnie przywiózł piri-piri, by zaostrzyć spagetti z rukolą, dlatego musiałam zadowolić się męskimi smakami typu panierowane kotlety z piersi, boczki, ostre gulasze, bekon, nawet sardynki były z chili, bo podobno innych nie było. Współczesne pokolenie leczy się przez internet, dlatego stwierdzili, że trzeba jeść dużo ciała kleistego. Po golonce to ja już wiotką nie będę i leku na świat bez komplikacji także nie znajdę. Również posty będą ciut cięższe, kiedy mniej sprawnie się ruszam, bo ociężałość cielesna przekłada się na mózgową, więc abstrakcji będzie jakby mniej.

Logistyka wymagała opracowań godnych certyfikatów, nagród, dyplomów, bo jak z zagipsowanymi, prostymi kończynami zmieścić się w przybytku rozwiązywania krzyżówek.  Były też nowatorskie odkrycia typu własny  wyciąg. Do wkrętu na ścianie mocuje się bandaż elastyczny, wkłada nogę z tą rozłupaną rzepką i ma się prywatną nadzieję, że szybciej się zaleje. Do wynalazków należy słoik ze słomką do czystych zup, rosołów, kubek ze słomką do kawy, podpórki ze stacjonarnego rowerka wymyślone przez Starszego (Młody ma wyobraźnię!) do wstawania, liczyła się pomysłowość, aby tej samodzielności było jak najwięcej. Lewa ręka już wolna, przestała boleć, więc nieśmiało będę zaznaczać obecność na blogach, prawa noga sprawna, natomiast lewa już się goi. Niestety, z prawą ręką jest problem, nadal będzie unieruchomiona. (Osobisty Ken wprawdzie zapowiadał, że z nieforemną ręką nie będzie, ale jeszcze pozwu nie wniósł, więc nadzieja jest; mimo że  sam ma duży niedosłuch mimo aparatu, więc wszędzie chodzę sama, o tym jakoś zapomina). Życie należy smakować na wiele sposobów, także z pozycji upadku, aby miało sens, przecież  i tak wiem, że ja to szczęście  mam, czy tak, czy siak.

Dziękuję Wszystkim za słowa otuchy, wsparcia i pamięci.  Czasami wystarcza wyciągnięta dłoń,  jedno miłe słowo, jeden płatek kwiatka, jedno cieple spojrzenie, jedno pozdrowienie.

Leworęczna podsyła odkurzonego B. Meca, bo Przyjaciele są od marzeń.