Witamy w XXI wieku

Cariera

Wszędzie słyszy się, że należy rozwijać skrzydła, awansować, odnosić sukces, wspinać się po szczeblach, stołkach, drabinach, czy  schodach. Młodzi wierzą, że jeśli oddadzą swój czas i życie karierze, to osiągną upragniony sukces. W końcu carriera znaczy plac  gonitwy, więc nazwa nie tylko znacząca, ale również obiecująca. Na takim placu powinny być stosowane  zasady fair play, ale życie zna przykłady, gdy gonitwę wygrywa się przez stosowanie dopingu, korumpowanie oraz przekupywanie zawodników, czy sędziów.

Jak żyć?

Organizacja Public Eye pokazuje, jak nieuczciwymi metodami można dojść do sukcesu i do pieniędzy, a firmy i korporacje stawia na ścianie płaczu, gdzie wytyka wampiryzm, pokazuje macki, które oplatają  rozwijających skrzydła uczciwych ludzi. Wykorzystani, wyciśnięci jak cytryna, zmanipulowani, oszukani zaczynają w końcu zżerać własny ogon, bo cóż z tego, że gromadzą w tej skrzyni złote pieniądze niczym ten Kwacz w Kaczogrodzie, kiedy na pytanie „Jak żyć” odpowiedzi nie znają, ponieważ brak im czasu na zastanawianie się, po wtóre dużo ważniejsze staje się pytanie: „Jak nie zwariować”, kiedy dostanie się człowiek w ten korporacyjny kierat.

Business

Najbardziej widoczny jest brak etyki w wielu miejscach pracy, bowiem uczciwość, empatia, prawość, rzetelność i szczerość w biznesie są raczej uznawane za słabość, a nie atuty, skoro liczy się tylko wynik i z niego każdy jest rozliczany. Nie jesteś skuteczny? Podziękują i nie będą mieć skrupułów. Odwaga w podejmowaniu decyzji, osobiste zaangażowanie, praca ponad godziny, szybkość działania, pokerowe twarze i ciągłe napięcie powoduje ból głowy, frustrację, brak snu, alkoholizm, a w dalszej kolejności używki, nałogi, kozetki terapeutów, psychiatrów. Tu nie ma zmiłuj, kiedy wyniki w tyle głowy i te naliczenia.

Pamiętajmy, że twórca Mc Donalda majątku się nie dorobił, bo sprzedawał uczciwie,  a produkty były pierwszej jakości. Dopiero następcy obniżyli cenę, by sprzedawać przetworzony  proszek z chemią w produktach gorszego sortu jako fast food, wtedy przyszedł  biznesowy sukces. Jacek Walkiewicz pisze, że najwięcej chętnych miałby na uniwersytecie kierunek „Zarządzanie hipokryzją” (gdyby był oczywiście), skoro co  innego  myślimy, a co innego mówimy innym. O work- life – balance trzeba zapomnieć, niestety.  J. Ronson oraz R. D. Hary uważają, że osoby na szczycie to ludzie skupieni na sobie  i celu, a cechuje ich bezwzględność, bo to banksterzy, a ich język Marshall Rosenberg  nazywa językiem szakala, ponieważ jest ostry, oceniający krytycznie, cięty, a każdy szakal wygłasza autorytarne opinie i przypomina: nurkuj jeszcze głębiej, jeśli chcesz się utrzymać w pracy, szukaj tajemnego sładnika. Kto by nie chciał, no, jakże, przecież przydałby się lepszy samochód, wakacje w tropikach, większe mieszkanie, a jeszcze są te raty do spłacenia.

Coach

Z kolei osobisty trener podsuwa tematy: otwórz się na nowe, podejmij szokującą decyzję, zwolnij tempo, bądź refleksyjny, daj sobie więcej czasu na odpoczynek, wytup swoje emocje, wyśpiewaj,  zatańcz i częściej się uśmiechaj, a nade wszystko  – myśl odwrotnie niż dotychczas. Dobre sobie, ruszyć cztery litery każdy potrafi, ale wywrócić swoje życie do góry nogami? (Przeczytaj: Gary John Bishop „Unf*ck Yourself. Napraw się!” –  werbalny policzek od wszechświata, który ma sprawić, żebyś się ocknął, docenił swój prawdziwy potencjał, przestał sobie dowalać i totalnie wkręcił się we własne życie”). 
Wkrótce zrobi to za twojego terapeutę komputer, biometryczne czujniki podłączone do niego zanalizują wyraz twarzy, ton głosu, ciśnienie, aktywność i ustalą, czy odczuwasz smutek, czy radość. I pomogą nam przejść być może… na wyższy poziom. Czyż nie kuszące?

Poprawimy świat?

Zmarły niedawno Stephen Hawking wraz z prof. Thomasem Hertogiem poprawili teorię wszechświatów : „Ich zasięg jest skończony, a wszystkie są podobne do naszego”, a co więcej, nasz Wszechświat musiał powstać taki, jaki jest. Ma to potwierdzić budowany kosmiczny detektor Lisa. Czeka nas przeżycie niejednej bolesnej ironii, tego trzeba być pewnym.

Do przemyślenia współczesnym impregnowanym pozostawiam słowa Y. N. Hararima: „Żadnej z istniejących dziś nacji  – np. izraelskiej, polskiej, węgierskiej, czy włoskiej – nie będzie już za sto lat. Sztucznej inteligencji do niczego nie będą potrzebne.” Pocieszające, nieprawdaż?