W domach z betonu

Obudziłam się wcześniej niż zwykle, by  posłuchać jednej z najpiękniejszych piosenek Martyny Jakubowicz. Jak tu potem zasnąć, kiedy przypominają się czasy, gdy ona i on nie myślą o kasie, bo głowa pełna ideałów, marzeń, czekania. Miłość ponadczasowa, wolna, wyjątkowa i po grób. Nastrój taki, że od razu  jechać tą windą do nieba. Proszę, posłuchajmy:

Czasy, w których lansowało się spotkania towarzyskie w większych grupach, wspólne jedzenie kanapek, picie kwasu i rozmowy do rana  przy paluszkach równo ułożonych w szklance, odeszły do lamusa. A obecnie? Współcześnie dokładnie na odwrót. Chcesz być zdrowy, to nie jedz, nie pij, nie pożądaj, stosuj codzienne diety, patrz na linię swego kaloryfera, a S. Celińska dośpiewała „najlepiej nie żyć”.  I pomyśleć, że kiedyś miss mogła ważyć osiemdziesiąt dwa kg. Taki kanon piękna kochanego ciała, którego nigdy nie było za dużo.

Lata 70/80 to czas wielkiej płyty z mini pokoikami, balkonami i z kratką (ale bez balkonu), często przegęszczone, a czasem ze ślepą kuchnią.Tak mieszkało pokolenie szarej rzeczywistości czasów minionych, gdzie kryzysami nikt się nie przejmował, o dizajnie nie słyszał, nikomu nic nie zazdrościł, bo meblościanki takie same i wszędzie ławy z dwoma fotelami.

W tych ciasnych pokoikach z wersalkami  powstawały najbardziej ciekawe piosenki, bo też to  były czasy, gdy trzeba było mieć głos, gdy musiało się umieć śpiewać, a przede wszystkim trzeba było mieć osobowość, aby zaistnieć.

Domy z betonu stoją nadal.  Czy coś  się w nich zmieniło? Chyba niewiele. Czy jest więcej radości, spokoju,  marzeń, zabawy i przyjemności? Raczej nie. Nie ma nadal w nich dowolności, ponieważ brak czasu, bo jest praca, pęd za pieniądzem i marazm wywołany bezsilnością. Czasy się zmieniają, dobrobyt kwitnie, a ludzie coraz bardziej gasną. Dobrze, że wrzucą na Fejsa zdjęcie z wakacji, bo nie wiedzielibyśmy,  że wyjechali, ale też wirtualne życie ma inny  wymiar.

Miłość z natury swojej istoty musi być wolna, a wówczas to były randki, prywatki, pocałunki w kinie, gra w butelkę, rock, mini. Obyczaje purytańskie, więc wszystko kojarzyło się z grzechem, a nagość i ciało było tabu. Czujne oczy wścibskich sąsiadek z blokowych klatek  karcąco patrzyły na trzymające się ręce.

Na szczęście współcześnie w erze tańczących rur, sex shopów, powszechnej nagości wolna miłość nie budzi zgorszenia. Z kolei telewizornia trąbi, że w Hollywood, mieście miłości, modne jest  wstrzymywanie  się od seksu, coraz więcej aktorów składa deklaracje, m.in roczną wstrzemięźliwość podobno złożył Brad Pitt.

W tej piosence emocje wywoływały słowa, które obecnie na nikim nie robią wrażenia. Z wypiekami słuchało się o „aktach nierządnych”. Cóż, jakie czasy, taki ten nierząd, a akty co najwyżej pachniały Wisłocką.

Czasy się zmieniają, dlatego obecnie „stosunki małżeńskie” budzą  niedobre skojarzenia niczym gorszy sort,  a nie jak dawniej wstydliwość już samym wymawianiem wyrazu „stosunek”,  z kolei  „akty nierządne”  już nikogo nie gorszą, bo fraza ta raczej kojarzy się z nierządnym rządem.

Pomyślmy w końcu racjonalnie, jaką wyobraźnię  zawładnie czyjaś zdjęta koszula,  kiedy czasopisma i telewizornia ocieka golizną?  Niemoralnych  raczej nie, bo jak twierdzi S. Kisielewski: „Za moralnością tęskni człowiek niemoralny. Nie tęskni za nią człowiek moralny, bo nie tęskni się za tym, co się posiada”.

A co z tym Casanową? Raczej o niego trudno, prędzej spotkamy naciągacza, gdy braknie na rachunki. Kto teraz ma czas,  aby uwodzić, aby słowa ubierać w ornamenty i godzinami patrzeć w oczy? Kto ma w ogóle czas patrzeć na drugą osobę, jak w obrazek, skoro wszyscy na powszechnie znanym niedoczasie? Przecież są stymulatory potrzeb, portale randkowe, różowe programy, które wystarczająco dużo czasu zajmują, a  minuta za minutą płynie, wiadomo.

Mimo wszystko zastanawiające jest to, dlaczego ta piosenka dalej budzi emocje i dlaczego dawne piosenki przyciągają tekstem, melodią, ponadczasowością.  Fenomen nie mija.

Puszczajcie czasem sobie krążki tych dawniejszych muzyków, a będziecie mieć radość i poczujecie szczerość, bowiem prawdziwa muzyka nie ma terminu przydatności do słuchania.

A czas ucieka, panie i panowie z socbetonu i z innych domów.