Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, gdy umrzesz

Któż nie chciałby, by do niego przyszło szczęście? Wystarczy przysiąść się do J. Tuwima na ławeczkę w Łodzi i potrzeć nos poety, aby przeżyć trochę radości, dlatego nos J. Tuwima błyszczy coraz bardziej, świeci jasnym światłem i przypomina młodym wyjątkowego Skamandrytę. Jeśli ktoś wierszy nie lubi, niech posłucha piosenek z tekstami poety.

https://www.youtube.com/watch?v=ZIM0E7ShP10

Słuchaczu, odnajdziesz to, co w poezji cenne, czyli liryzm, subtelność, erotyzm i ponadczasowe człowiecze dylematy, które uważny obserwator życia i doskonały ironista zanotował:

„Zanurzam się aż po uszy
W miłej moralnej zgniliźnie
I najserdeczniej uwłaczam
Bogu, ludzkości, ojczyźnie.”

Z czasów szkolnych po dziś dzień pamiętamy wierszyki: Murzynek Bambo, Okulary, Słoń Trąbalski, Zosia Samosia, czy Lokomotywa w najlepszym wykonaniu:

https://www.youtube.com/watch?v=NLT_Yx5yhGo

 Poezja J. Tuwima jest również kopalnią cytatów, przypomnijmy:

„Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa.”

„Para: woda w natchnieniu.”

„Plan: coś, co potem wygląda absolutnie inaczej.

„Rodzynka: stroskane winogrono.”

„Miłość: jedyna funkcja fizjologiczna, która zrobiła karierę.”

„Radio – to cudowny wynalazek! Jeden ruch ręki – i nic nie słychać.”

Wiersze i teksty poety wciąż żyją w kulturze masowej, ale nie zawsze o tym wiemy. Legendą stała się piosenka „Miłość ci wszystko wybaczy” śpiewana przez H. Ordonównę. „Pokoik na Hożej” śpiewany przez K. Jędrusik. Z kolei E. Demarczyk genialnie interpretowała „Tomaszów”  i  „Grande Valse Brillante”:

Marek Grechuta śpiewał „Pomarańcze i mandarynki”, „Zadymkę”, wreszcie Czesław Niemen – „Mimozami jesień się zaczyna” („Wspomnienie”).  Grzegorz Turnau swoim wykonaniem rozpowszechnił tekst Tuwima „Miejscowa idiotka z tutejszym kretynem”. Bosski Roman zapytany w najnowszym wywiadzie, kogo uważa za największego poetę w polskim rapie, odpowiedział: – „Powiem szczerze, że chyba Julian Tuwim”. Jednym słowem, wylękniony bluźnierca się nie zestarzał.

Wiersz „Do prostego człowieka” śpiewało  punkowe Liberum Veto, ponieważ pasował do ostrych dźwięków gitary i frazy: „Rżnij karabinem w bruk ulicy”.  K. Grabaż Grabowski (Pidżama Porno) śpiewał z grupą Strachy na Lachy wiersz „Kobiece„, a raper L.U.C. rapował : „Znów to szuranie, bełkotu chór„. Grupa Buldog na swoich krążkach miała tuwimowskie wiersze: „Chrystus miasta”, „Ostry erotyk”, Do generałów”, „Prośba”, „Mieszkańcy”, „Nędza”, „Prośba”, „Venus”, „Niczyj”, „Humoreska”.  Często nawet nie wiemy, że słuchamy strof poety, a przecież autentyczne ciarki przechodzą:

W 2011 na Woodstocku tysiące ludzi razem z T. Kłaptoczem skandowało „Bujać – to my panowie szlachta”. Współcześni ożywili utwory Tuwima, ponieważ mają dość judzenia, „historycznych racji”, dyktatu, blichtru. Młodzi mają wrażenie,  że od czasu, gdy powstał „Bal w Operze„, niewiele się zmieniło.  Tuwim opisuje rzeczywistość z ulicy, zza firanki okna, z klepisk Sejmu. Te lata trzydzieste ubiegłego wieku  o, dziwo, mają się dobrze, bo korupcja, zideologizowanie, arogancja władzy widoczne są w XXI wieku.

O iluż współczesnych także można za Tuwimem powiedzieć:

„Nadęty bałwan nad bałwany, /Impertynencik, impotencik, /Na żółć swą w braku spermy zdany, /Świętej pamięci ćwierćtalencik”.

„Krzyż mieliście na piersi, a brauning w kieszeni, /Z Bogiem byli w sojuszu, a z mordercą w pakcie”.

„Ci, Którzy Nie Wiedzą, Że Nie Wiedzą -To GŁUPCY, Unikaj Ich”

„Ci, którzy przemawiają w imieniu Boga, powinni pokazać listy uwierzytelniające”.

Wiersz  „Wiosna„wywołał skandal, a poetę oskarżano o wyuzdanie, rozpustę, deprawowanie młodzieży, pornografię. W 2011 powstał spektakl „Tuwim dla dorosłych”, w którym deklamowano   najsławniejszy niecenzuralny utwór pt. „Wiersz, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w dupę pocałowali”.  (Kto zechce oglądnąć rzeźbę „Dupa Tuwima”, niech jej poszuka na Piotrkowskiej 101 w Łodzi).

To także Tuwim: „Czas życia krótki, kropnijmy wódki.”

Wiersze poety nie zmieniły się, ale posłuchajmy, aby odczytać je na nowo i dostrzec głębsze treści. Ranyjulek, zamiast z wiatrami włóczyć się po ulicach, naucz nas „gwizdać, kląć, pohukiwać na psiakrew i psiamać!”