Puszczaństwo szczęśliwie zapewnione

Widok jak widok,

nawet najpiękniejszy kiedyś spowszechnieje.  Jednych nudzi pisanie blogu, innych oglądanie strug deszczu, a są i tacy, którzy z nudów cierpią jesienne katusze. Tymczasem jest na to rada. Trzeba zmienić ciepełko blokowiska na domek pod przysłowiową strzechą, na rubieżach, obrzeżach, hej tam pod lasem i daleko od szosy. Najlepiej gdzieś blisko lasu, czy puszczy.

Wychodzisz przed dom,

omiatasz wzrokiem horyzont: zając kica, kołysze się trawa, widać kolby kukurydzy, tej pastewnej, niestety, niejadalnej. Wicie wianków zapewnione, kiedy chwasty dookoła,  w nich mak się trafi, ruta,  jarzębina i koniczyna. Stajesz wśród tych pokrzyw, w brzezinie, z psem sąsiada, kotem przybłędą, fotografujesz i… świat zamiera z wrażenia. Zazdrośni znajomi lajkują (znaczy robią za trzodę), bo przecież bydełka w polu na wsi już nie uświadczysz, ruch w sieci i wielkie poruszenie. Trzeba się dobrze nachodzić, by spotkać krowę, owcę, kozę. W końcu po paru kilometrach spotkałeś wiewióra, dobre i to, więc wracasz przeszczęśliwy.

W końcu poczujesz, że masz kręgosłup,

bo trzeba drew narąbać, przynieść pod kominek, jabłka zerwać, poukładać w piwniczce, resztę spadów przetworzyć na dżemy, kompoty i te do szarlotki. Do tego drzewka i krzewy przyciąć, węgiel znieść do składziku, okna uszczelnić, komin i rynny oczyścić, grządki przekopać. Kiedy wichura głowę ukręca, liście rozrzuci, grabienie się zacznie któryś raz od nowa. Kibelek za domem, a jak na tradycję przystało, z serduszkiem w drzwiach. Czegóż do szczęścia więcej potrzeba? Wymrozi zarazki tam, gdzie trzeba, przy tym chodzenie za darmo, nie musisz kupować bieżni i płacić krocie za fitness. O ćwiczeniach za euro z Lewandowską zapomnij, biegania i pracy na działce masz aż po pachy, bo krew niewzburzona. Sam łoś przytaknie takiemu wyborowi i sarenka zawita na ten dzień dobry pod samą chałupę. Puszczańsko się robi i od razu lżej na duszy.

Odgłosy przyrody

„działają jak adrenalina wstrzyknięta bezpośrednio w serce” – powiada Wojtek, a wie, co mówi, bo z głuszą za pan brat od świtu. Ty nie masz problemu z nadwagą, bo cały czas na świeżym powietrzu, nie siedzisz przy tabletach, więc pozostaje jedynie aplikowanie kotu, psu ćwiczeń wszelakich, łącznie z podnoszeniem ciężarów,  bo jedzenia dla nich pełno, pod dostatkiem, chyba że mają nowomodne uczulenia na te rzesze myszy, na te nornice, krety, popielice, czy karczowniki. Kuny również zaglądają, bo kable poprzecinane, a ptactwo śpiewa specjalnie dla ciebie, gdy brzask dnieje i cień promyka prześwituje przez gałęzie i chaszcze.

Spanie z kurami zapewnione,

zresztą będziesz zmuszony do wcześniejszego spania, bo prąd częściej wyłączają. Po co komu prąd, kiedy lubisz naturę, więc czytasz z gwiazd, trzymając w ręku ten kamyk zielony i patrzysz z czułością na obiekt twego pożądania, czyli telefon, a tu… zasięgu też nie ma.  Nomofobia ci już nie zagraża, hura! I to się nazywa życie. Czegóż chcieć więcej? Raduj się współczesny hedonisto i popatrz, jak potrafi cieszyć się jesienią ten szczęśliwie w ognisku upieczony ziemniak w płynie.