Potrawy muśnięte poetyckimi nazwami

The dishes in the restaurant menu have poetic names. Brushes with salt, olive oil, notes, clouds and muslin quilts on meat, beetroot and carrots are supposed to testify to the elegance and refinement of the dishes served.

Spróbuj zajrzeć do restauracyjnego menu.

Przeżyjesz,  że tak powiem, delikatne wątpliwości.  Nazwy z reguły nic nie mówią o potrawie,  chociaż jakieś informacje niby są. Taka „Kru – szynka” to zapewne mała i krucha szynka,  „Egg -zaminacyjna” – coś z jajem? Ale „Jesienna bryza” niewiele mówi, zatem zmusza wyobraźnię do wysiłku. Nie ma rady, wypada zamówić, by się dowiedzieć. A to różne liście sałat! Co ma bryza i jesień do tego, nie ma co dociekać.

Gastrojęzyk ma pobudzić wyobraźnię,

a nie ukazywać przaśności zwykłego jedzenia, dlatego proszę popatrzeć na sałatki, nie znajdziesz w menu ani zwyczajnej, ani po grecku, tylko „Horiatiki”, która samą nazwą dodaje szyku polskiemu talerzowi. Podobnie jak  „Cesar”, a nie Cezar.  Nazwy nic nie mówią? Chodzi o to, aby wybrzmiewały elegancko i światowo. „Król imprez”? Król też może sałatkować.

Poezja w marketingu? 

Ależ bardzo proszę: „Zaskakująco namiętna Insalata Capprese”, „Terrine z koziego sera, miękkich warzyw w kroplach balsamicznej rosy”, „Ubity bawół grający o swą duszę w kości, by mięso zostało w całości”,  a dla drogiego klienta: „Deska szefa kuchni dla wychudzonych, zmizerniałych…”

Podziwiać można lirykę w zapisach dań. Co ja mówię, toż to sama poezja, a ja naiwna myślałam, że takie rzeczy tylko w wierszach. Niby to nie dawna garmażerka, skoro sama elegancja buraczano – chrzanowa. Zacznijmy od kremu, bo wszystko kremowe, jak nie krem z buraków, to kremowa nutka, ale już  z miętowym akcentem.

Dania mięsne nie istnieją jako stek, polędwiczka, kurczak.

Ubrane w nazwy

mają świadczyć o wyższości tychże mięs, zatem z nutką wasabi, chrzanu, w rytmie salsy, z twarogowym murmurando, ze śmietanową chmurką, na pomidorowym muślinie, na polu truskawkowym, na łące, w gąszczu, na posłaniu i pod kapeluszem. Umówmy się, taka polędwica po pańsku smakuje bardziej wykwintnie niż polędwica po chłopsku. Mamy niewątpliwie wyrafinowane podniebienia, więc odrobina luksusu należy się każdemu, przynajmniej w nazwie.

Poetyckie muśnięcie o wiele bardziej smakuje, dlatego wydamy majątek za ten „Stek wołowy muśnięty solą morską” lub „Pierś muśniętą oliwą”.

Bo muśnięcie musi być i musi kosztować,

by rozpływało się w ustach, a do tego muślinowa chmurka z langustynką albo innym  skorupiakiem, otulone buraczanymi nutkami, flambirowane, lakierowane czy odurzone cynamonem,  tu odurzone było ravioli. Nawet zwyczajny „Ozór na postumencie wasabi” musi leżeć, a postument to grzanka, jakby ktoś nie wiedział. I wszystko z dodatkiem: papieskie, królewskie, cesarskie, pańskie, czyli nie byle kogo, a w domyśle: nie dla byle kogo. Już czuję te wyższe sfery doznań. Uperfumowana wykwintność oraz wyborna wytworność królują na stołach.

Urzekać ma erotyzm nazw

np. „Mus z łososia w objęciach cukinii”. Dobrze to wygląda, bo łosoś różowy, a ona zielona i razem w  uścisku. Gorzej, gdy leżą pod puchową pierzynką dwaj panowie: aromatyczny śledź otulony ziołowym dymem z jędrnym gniazdem ogórka lub dwie panie pod jedną kołderką, jak filet z troci na kremowo-aksamitnym wianku z marchewki. Ta troć niech sypia z kim chce, lubię marchew, ale pamiętajmy, że za tę poezję zapłacimy i to raczej słono. Cóż…  jak się chce obcować ze sztuką, to nawet sztuka mięsa musi kosztować.

Czego to się nie zrobi dla  tej  nazwy potrawy wyżej przedstawionej. To „Ekstaza Indianki na kaktusie”. Rzecz gustu, ale wydaje się, że Indianka raczej nie ma tak tłustych boczków. Kaktusa nie widzę, może pod polskimi kapustami  ukryty?

Jak nie pasuje Indianka, nie ma problemu,  jest „Kaczy kuper”…  ale za to zgaga murowana.

Mnie perfumy w potrawach rozbawiły do rozpuku: „Uperfumowany czosnek”,  „Uperfumowany rosół…” oraz „Kotlet po kijowsku sikający masłem”  i ten sympatyczny błąd: „Rosół skóry”.

Niestety, nie spotkałam poetycko nazwanych ziemniaków z koperkiem i ulubionych pierogów. Gastrojęzyk  normalności nie polubił.

Zdjęcia internetowe, żeby nie było restauracyjnego lokowania

 

Reklama