Boczki nie tak łatwo zgubić

This post is about exercises ordered by a doctor. Unfortunately, no visible effects.

Na sztywność kończyn i zgrabiałość rąk zalecono mi ćwiczenia, bo nie mogę pisać, a przecież wypada odpisać na komentarze. Nawet się ucieszyłam, bo pomyślałam, że przy okazji znikną oponki, boczki, fałdki, zmarszczki, siwizna, a może i lat mi ubędzie? Człowiek lubi się łudzić, że przy jednym i drugie zniknie samoistnie. Nie wiem, jak to z łakociami jest u innych, ale proszę mi wierzyć, że ze mną jest tak, iż od samego patrzenia na słodkości przybywa mi kilogramów.

Wzięłam swoje cztery litery do galopu, by pobawić się kręceniem, wymachiwaniem, balonikami, wyciskaniem, zbieraniem szarfy, ściskaniem piłeczki. Dumna byłam nieslychanie, ponieważ zrobiłam ze dwa km, a nawet pot się pojawił przy podnoszeniu rąk, znaczy przyłożyłam się, więc szczęśliwa jak nigdy, nagrodziłam się kawą i ciastkami, a gdy spotkałam znajomą, powiedziałam samą prawdę,  że czuję się lżejsza co najmniej o cztery kg, dlatego zaproponowala uczczenie takiej informacji świeżo wyciśniętym soczkiem. Nie będziemy tylko pić, zatem jemy to drugie ciastko, do tego colę  i  lody, skoro wyszło słoneczko. Przychodzę do domu, leciutka jak piórko, wskakuję na wagę i nie dowierzam własnym oczom. Nie do pomyślenia, waga ani drgęła. Żeby chociaż gram mniej. Niemożliwe, myślę sobie, ważę się jeszcze raz. Waga ani na jotę się nie zmieniła, niewdzięczna. Cóż, jej problem.

Ta Chodakowska i inne ćwiczące muszą ściemniać, gdy pokazują, że wystarczy trochę poćwiczyć, wylać ciut potu, to efekty będą i waga zjedzie sama w dół. Mnie nie zjechała, trudno. Z tego rozczarowania zjadłam trzy kostki czekolady, więc byłam szczęśliwa i o to chodzi.

Nie pozbywam się swoich fałdek, bo w nich zawarta jest pamięć o wszystkich pysznościach, które zjadłam. Nie będę goniła wiatru dla zrzucenia głupiego dekagrama. Zresztą ostatnio czytałam, że jeśli ktoś jest gruby, znaczy, że go na to stać. A skoro mnie stać, więc problemu nie ma.