Przypinam pawi ogon

Cracovians like animals.

Krakowianie muszą kochać zwierzęta, skoro mają ulicę Zwierzyniecką. Kiedy wsiadałam pod KRK do autobusu z miniaturką jamnika w kagańcu, kierowca wyprosił mnie, ponieważ ludzie mogą mieć uczulenia na sierść. A w Krakowie? Na pytanie, czy zabierze psa, miły kierowca poinformował, że mnie może nie zabrać, ale psa zawsze. I bądź tu krakowianinem, kiedy pies ważniejszy.

Nie na darmo ten paw wszędzie, także pomniki, parki, trawniki okupowane przez tabuny piesków.  Nie dziwię się, kiedy ktoś żyje wśród smogu, betonu i patrzy na chodnik i bloki, chciałby mieć coś, co przypomni mu obcowanie z naturą. Na drzwiach sklepów już w kilku miejscach można zauważyć kartkę, że tu wolno wejść z pupilem.

Nie dość, że pies Dżok  ma pomnik, to jeszcze pieski mają własną ściankę i wybiegi. Co roku we wrześniu odbywa się parada jamników, więc zestrojone, nie ustępują celebrytom i wielu z tej okazji pokazuje się w telewizji, by gwiazdorzyć, jakby miały świadomość, że żyją w mieście królów.

Parady jamników trwają od 1963, kiedy to red. naczelny „Przekroju”  – M. Czuma, krakauer – ogłosił ich święto. Maszerują od Barbakanu do Ratusza, by znaleźć się na scenie. Tę rasę psów upodobał sobie S. Lem, a S. Mrożek przez półtorej godziny przemarszu salutował każdemu jamnikowi. We wrześniu zjeżdżają właściciele z całego świata ze swymi pupilami, by uczestniczyć w tym święcie. Impra pożyteczna, ponieważ co roku kilka bezdomnych piesków znajduje nowy dom, a schroniska otrzymują pomoc.

Wieść gminna głosi, że jamniki to nie psy, więc mogą sypiać w łóżkach.  Sypiają, sypiają głównie z dziećmi, chociaż niektórzy nie przyznają się, a prawdę oczywistą wypierają z wiadomych względów. Jamniki głównie królują w KRK, ponieważ w stolicy jest moda na takie rasy, które mieszczą się w torebce.

Bociany muszą być, przecież przynoszą dzieci, ale ten pilnuje kiosku, chwała mu za to. Koty na ścianach mają się dobrze, bo dom bez kota to niecnota.

Z kolei w tym lokalu  na linii A – B możesz usiąść na owieczce. Zawsze to milej niż na zwykłym stołku.

Ja rozumiem wszystko, ale żeby prosto z puszczy na Rynek? Dogląda, pilnuje pijących i przypomina, że jesteśmy cząstką natury.

Bez udekorowanych koni Kraków traci na uroku, tak mówią turyści, więc dorożkarski koń wypasiony na bogato.

To  Barany sprawiły, że Kraków nie zapyział, do cna nie zdewociał przez to zderzenie tradycyjnego zadęcia z artystycznym fermentem.

A najmniej szlachetne zwierzęta, czyli ludzie lubią otaczać się plastikiem, tratują się wzajemnie i żyją byle do piątku, bo weekend spędzą w telefonie.