Co niewiedza robi z człowiekiem

This post is about nonsense slogans propagated by people of ill will.

Wędruję po tych internetowych manowcach, by czytać wpisy dotyczące Olgi Tokarczuk. Ale kaszana, włos jeży się dębem. Przyzwyczajeni do kultury stadionowej piszą, że noblistka nie jest patriotką, katoliczką, a w dodatku ma afrykańskie włosy (o utworach niewiele, kto by się zagłębiał w  czytanie, skoro wygląd się liczy). Zawiązuję sobie mocniej kokardkę, by głowa mi całkiem nie odpadła.

Polaku,

prof. S. Obirek uważa, że polski katolicyzm nie jest ani religią, ani chrześcijaństwem, lecz „ideologią grupową pozwalającą na odróżnienie się od innych (…) na zwalczanie tych, którzy nie podzielają ich poglądów.”

Katolicyzm w Polsce to nie miłość bliźniego, a dawanie na kościół: na ojca dyrektora, na msze, na tace, po kolędzie. To wędrowanie od Lichenia do imperium w Toruniu, wieszanie krzyży i obrazów, święcenia za pieniądze samochodów, sklepów z majtkami, czy powiewanie sztandarami na Jasnej Górze. Znajomy ksiądz mówi, że pokropek nie jest umarłemu konieczny, on jest osądzony zaraz po śmierci, zatem trafił tam, gdzie zasłużył, podobnie z mszami. Nikt przy zdrowych zmysłach nie sądzi, że Pan Bóg jest przekupny, więc łaskawym okiem popatrzy i zmniejszy karę jakiejś duszyczce za te złotówki wpłacane księdzu.

Pomyśl,

w Polsce mamy 31 tys. księży (ale około 15 tys. pediatrów, 8 tys. ginekologów i niewiele ponad 400 geriatrów).  Ta rzesza księży ma promować miłość, skromne życie, miłosierdzie. Tylko pytam, dlaczego w państwie katolickim jest w przecenie miłość bliźniego, przyzwoitość, honor, wielkoduszność, altruizm, życzliwość, dobroć i wrażliwość, by nie krzywdzić nawet słowem drugiego? Dlaczego pazerność, jad i mowa nienawiści wysuwają się na plan pierwszy?

Hipokryto,

przypatrz się sobie uważniej. Ubrany jesteś w chiński podkoszulek, a na niego założyłeś t-shert  z tym znanym zagranicznym logo (ale pewnie nie wiesz, że projektant to gej, a ty przecież pedałów obrzucasz błotem). Na nogach masz niemieckie obuwie braci Dasslerów (adidasy), w ręce koreański smartfon, zjadłeś japońskie sushi, ukraiński barszcz, belgijskie frytki, wypiłeś czeskiego Pilsnera i zamówiłeś kebab u Turka. Wchodzisz do pokoju, gdzie właśnie króluje Ikea ze Szwecji, a jeździsz oczywiście nie polskim, a niemieckim autem. Mało tego, „Cicha noc”, którą kolędujesz przy choince skomponowana jest przez dwóch Austriaków. Śpiewasz również „Czarna Madonno”, więc powinieneś wiedzieć, jakiej Maryja jest narodowści, podobnie jak to, że też była uchodźcą, musiała uciekać z własnego  kraju. Choinka, którą się cieszysz, to barbarzyński zwyczaj i przybył prosto z Niemiec.

Polska racja?

Czy mogło mi przyjść na myśl, że w XXI wieku będzie naszyzm? Ależ skąd! To określenie L. Jażdżewskiego trafnie ilustruje wiarę w naszość. Polak pozbawiony samodzielego myślenia łyka te hasła Polski dla Polaków i święcie wierzy, że jego racja jest najmojsza. Skądś my to znamy: Żydzi do gazu, śmieci LGTB, czarni podludzie, tęczowa zaraza – wszystko do utylizacji…

Dalej to ja już przechodzę na jidisz, ponieważ nie znam go, więc przynajmniej nie będzie denerwował mnie żaden turbopatriotyzm. Święta racja, panie M. Napiórkowski. Jest się czego bać. Jednemu z redaktorów już marzy się, by Tokarczuk zobaczyć za kratami…  Tak niektórzy katolicy uczą noblistkę dobroci, a dzieci patrzą i uczą się na przykładach tej czułej narracji.