Rzecz o podróżach rozpisana na dwa głosy

Post about real and virtual travels.

– W zeszłym roku zauroczyły mnie norweskie fiordy. Nie masz pojęcia,  jakie tam fantastyczne widoki.

 – Ja w Norwegii nie byłam, ale od czego mam resztki widzenia. Zwiedziłam, a jakże, wprawdzie wirtualnie, ale również z zachwytem malowniczą królową fiordów Hardanger, ponad 170 km, gdzie zbocza porosłe są drzewkami owocowymi oraz rekordzistę długości Sognefjord – 204 km oraz ten najpiękniejszy Nærøyfjord, 250 m,  wpisany na listę UNESCO .

– Dwa lata temu byłem w Egipcie, ale przesiedziałem cały tydzień w pokoju hotelowym ze względu na uporczywą biegunkę. Żadne leki nie działały, więc  nic mnie nie cieszyło, dlatego widziałem jedynie wszystko, co znalazło się w obrębie hotelu.

 – A ja cały Egipt zwiedziłam,  widziałam piramidy, nawet wsiadanie na wielbłąda  mam opanowane, a także  płynęłam Nilem. To dzięki Youtubkowi, czasem sensowne rzeczy pokazuje, na moje szczęście.

– W tym roku byłem na modnej ostatnio Kubie. Zachwycałem się plażą, gdyż z powodu przecięcia nogi szkłem, nie mogłem wiele chodzić  po twardym gruncie, więc plażing na piachu miałem prawie cały czas.

 – Tak, tak na Kubie nie byłam, ale stolicę Kuby, Hawanę, mam w jednym palcu, mogę spokojnie każdego oprowadzić po stolicy, a nawet zbaczać z trasy na przedmieścia, bo tam dopiero widzi się prawdziwe życie Kubańczyków.

– Pewnie nie wiesz, że kilka lat temu zachwycałem się tym znanym mostem na drugiej półkuli. Pech chciał, że w czasie mojego pobytu most był spowity mgłą, wyszedł tak blado na zdjęciach, że wstyd było pokazywać znajomym, dramat jakiś. Pomyśl, jak przyznać się, że w San Francisco byłem, a nie zobaczyłem reprezentacyjnego mostu.

 – Ja wprawdzie nie byłam w San Francisco, ale historię czerwonego mostu znam od pierwszego przęsła (1937) po dzisiaj, a zdjęcia mam extra sort. Nawet wieczorem widoczny most zachwyca swym rdzawym kolorem.

A w tym roku?

– W tym roku wyjeżdżam na wyspy koralowe Kiribati, by zwiedzić osadę Poland  nazwaną tak, by uczcić Polaka S. Pełczyńskiego, który pomógł nawodnić im pola palmowe.

 – Ki diabeł, ja nawet nie wiedziałam, że są takie wyspy, więc nie mam bladego pojęcia, gdzie  znajdują się, ale nie tracę nadziei, wirtualnie z pewnością je odwiedzę.  Ja nie dam rady? Kochani…  mapę już mam…