Zapraszam na seans: jeden, dwa, trzy

Reflections on the lives of two famous people: D. Everett and A. Kaszpirowski.

Kawa na stole? To usiądź wygodnie i przemyśl. Zapoznasz się z życiem dwóch ludzi, którzy odnieśli sukces, są sławni i znani, a jednak nie wszystko poszło tak gładko, jak o tym pomyślimy.

Daniel Everett to lingwista i misjonarz

wysłany przez uczelnię, aby nawracać Indian w wiosce Pirahã położonej nad rzeką Maici w Brazylii. Kiedy wyciskał musztardę na kawałek chleba, Indianka zapytała  go wprost:

– „Dlaczego jesz ptasie gówno?”

Tak  nasze potrawy postrzegali tubylcy. Nie zaakceptowali życia  na sterydach   i nie zamienili jedzenia na chemię. Indianie jedli to, co upolowali lub złowili. Everett przyjechał po to, by ich nawrócić na wiarę chrześcijańską i pokazać im lepszy model życia cywilizowanych narodów. Zawiódł się, niemniej słusznie nie smakowała im przetworzona żywność, żadnej religii do życia również nie potrzebowali. Przecież nie da się nawrócić człowieka, któremu dobrze i jest szczęśliwy z tego, że niewiele posiada.

Dzika społeczność myśliwych i zbieraczy

pokazała misjonarzowi, że można żyć w pokoju i szczęściu. Nikogo nie nawrócił,  sam stracił wiarę, został agnostykiem. Dlaczego? Dostrzegł, że proste życie i brak przywiązania do materialnych  rzeczy bardziej mu odpowiadają niż życie w stresie, zabieganiu i pomnażaniu dóbr. Misjonarz doszedł do wniosku, że straszenie piekłem i diabłem  to nie jest dobra droga, tym ludom powinniśmy dostarczyć narzędzi i wiedzy, aby mogli podejmować mądre decyzje. Jedni uznają, że chcą żyć jak cywilizowani, inni będą chcieli pozostać w dżungli i żyć w sposób tradycyjny. Po co więc nawracanie?

Ludom w wiosce Pirahã

wystarczy ok. dwadzieścia godzin pracy tygodniowo, by zapewnić pożywienie dla wszystkich. Przez resztę czasu siedzą i dobrze się bawią. Potrafią tańczyć i trzy dni z rzędu, mają czas, nigdzie im się nie spieszy, żyją dniem teraźniejszym. Do życia potrzebny im nóż, łuk i łódka.
Kiedy rząd brazylijski dowiedział się, że podoba im się szybka łódź,   postanowił sprawić im nową motorówkę. Przez jakiś czas Pirahã byli bardzo zadowoleni, ale kiedy pobawili się, porzucili łódź,  teraz leży do połowy zanurzona w błocie.
Jedno jest pewne: lud Pirahã uważa, że ich pogląd na świat jest znacznie lepszy od naszego.

Anatolij Kaszpirowski psychiatra, psychoterapeuta

dawał seanse hipnotyczne, które przynosiły mu milionowe dochody. Na tychże milionach kończą się pozytywy  tego programisty ludzkich mózgów.

W Polsce występował głównie w kościołach,

do jego dyspozycji oddana była cela, w której zatrzymywał się Jan Paweł II, najlepsze hotele. Dawał kameralne seanse zakonnikom, a klasztorowi w Częstochowie przekazał cztery tys. dolarów. Do dyspozycji miał telewizję, gdzie w takt jego odliczania odin, dwa, tri ludzie głaskali butelki z wodą.

Jego dawni przyjaciele

z kolei mówią, że Tola przegrał swoje życie, zmarnował dzieci, rodzinę zamienił na sławę i miliony. Żona wyjechała, bo luksus to nie wszystko, nie daje znaku życia. Syn Sierioża nie zdobył żadnego wykształcenia, nie miał ojca, za to mnóstwo kasy, zajmuje się obecnie handlem używanymi samochodami, bo ojciec milionów już nie zarabia. Własny zięć miał go za szarlatana, a córka wyskoczyła z okna wieżowca. Zabiła nie tylko siebie. Ten doskonały psychiatra i psycholog nie zauważył, nie pomógł i nie zaradził problemom  ukochanej Lenoczki? Teraz pozostaje mu odwiedzać jej grób w Winnicy.

Niby czasy okultyzmu skończyły się, ale czytałam, że znów telewizje będą go zapraszać. Tym razem ma doradzać, jak żyć…