Przyrzekam mówić całą postprawdę

A few remarks about the post-truth.

Samotna samotnia

Zaczęłam mówić do siebie, podobno pomaga w dźwiganiu toksycznych relacji i widoków niezliczonej ilości oparów absurdu. Aby móc lepiej zrozumieć, zarezerwowałam miejscówkę na kanapie, by przyjrzeć się pięćdziesięciu twarzy postprawdy, którą Polacy codziennie są karmieni.

Kto mówi i kto to publikuje?

Przykro słuchać, przygnębiająco oglądać, zatrważająco czytać, ponieważ wygląda na to, że nie wiemy, co prawdą, a co fałszem. Skąd niby mamy wiedzieć, jeśli jesteśmy przyzwyczajeni do internetowej postprawdy? Mainstream rozróżnia aż s i e d e m prawd, jak się w nich odnaleźć, chyba jedynie kot zna do nich drogę. Która z nich lepsza? Trudno uwierzyć, ale to właśnie głupota sprzedaje się najlepiej i to ona staje się maszynką popularności polubików. Ilość polubień jest ważniejsza niż rzetelne informacje, niestety.

Nie świadczy to dobrze o nauce, ale jeśli minister edukacji ośmiesza nie tylko siebie, ale cały resort, którym kieruje, to przeciętny zjadacz chleba powszedniego również ma prawo do banalnych rozumowań. Nic dziwnego, że cyberprzestrzeń rozsiewa spiskolubców, antyszczepionkolubców, pandemiolubców, płaskoziemców, cowidiotów… Uff, armie rosną i rozlewają się po internetach.

Wolność dana głupiemu Jasiowi

Komunikacja cyfrowa ma to do siebie, że zastępuje prawdziwą wiedzę. Przeciętniak nie jest przyzwyczajony do samodzielnego, a tym bardziej analitycznego, krytycznego myślenia, stąd teorie spiskowe ogarniają cały kraj. Kiedyś wkładało się buty i szło do biblioteki, bo fałsz w książkach trafia się rzadko. Tam sprawdzało się wiarygodność, szukało rzetelności i prawdy.

Obecnie targowisko kakafonii

Internet zmusza do połykania kęs po kęsie fake newsów. Brak wiedzy powoduje lęk, dlatego czarny kot i talizmany trzeba kupować na wszystko, fałszywki promieniują, a poziom mediów to rów z ośmiometrowym mułem, wystarczy zobaczyć kogo na medialne salony zapraszają. W okienku telewizji prowadząca zapewniała, że widziała duchy, autentycznie. Problem w tym, że dziunia- celebra bez względu, jakie bzdety mówi, staje się wzorem dla bezrefleksyjnych, przecież klikać wszyscy potrafią. A zanim przebijesz się w tym telefonie do prawdy, wcześniej stracisz cierpliwość.

Nauka poszła w las

Kto przejmuje się faktem, że Annuszka już olej rozlała? Nikt. Otulanie się kocykiem nie pomoże, zamykanie uszu niczego nie rozwiąże, respiratorów Szumowskiego także nie zobaczysz. Nadzieja w „julkach” i „julkarzach”, oni chcą zmian. Śmieją się z szurów, bo szurem nazywają szurniętych zwolenników teorii spiskowych. Młodzi przynajmniej zostawią językowy ślad w cyberpunkcie it, kiedy widzą niedotrzymywanie terminu.

Nadzieja zmian

Wydawanie pieniędzy bez sensu młodzi określają terminem”sasinić”, udawanie braku znajomości tematu to „dziwiszyć”, a „korwinić” – gadać od rzeczy. „Górniakowanie” znaczy wypowiadanie się na tematy, o których nie ma się zielonego pojęcia. Chajzerować to próbować się wybielać, odstawiać Agatę znaczy stać, nie odzywać się i nie wychylać. Ale co boomer (ten wiekowy) może wiedzieć, kiedy włącza internet, wyłącza intelekt i frustruje desperatów, którym się jeżą włosy na głowie, gdy widzą rzeczywistość i osiem gwiazdek.

„Jaki żal” – mówią młodzi, gdy brak odpowiednich słów na durnolubców i mentalnych szurów. Przestrzegają również przed foliarzami, którzy szczelnie owijają głowę folią, by 5G nie miało dostępu, a do mózgu nie dotarły racjonalne argumenty, prawda oraz rozsądek.