Język ziomali na salonach

What language do we speak?

Smok wawelski przestał buchać ogniem

i stanął jak wryty, gdy zobaczył kubeczki z napisami: zaj*, pier*, jeb*. Nie mógł zrozumieć. jakim cudem słowa, od których niedobrze się robi, znalazły się na kubkach do picia i to bez gwiazdek. Widywał wcześniej na kartonach, na T-shertach, słyszał w telewizji, bo ta zaprasza bluzgającą celebrę. Ale na porcelanie? Drzewiej język ulicy był wstydliwie chowany, nieużywany na salonach. Inna rzecz, co to teraz za salony: fryzjerskie, odzieżowe, klepania pośladków bądź paznokciowe.

„Procesja mętnych frazesów wygłaszanych z wielką pewnością siebie”

Piłsudski był oburzony wycieraniem sobie gęby patriotyzmem. Ciekawe, co miałby do powiedzenia, gdyby czytał zawłaszczone na prywatny użytek „mój kościół”, „nasza wolność’, „twój patriotyzm”, „nasza niepodległość”? Odkąd TUDZIEŻ odszedł w zaprzeszłe, nic nie jest takie samo. Język się rozjechał i opłotkowe bebechy wylazły na sam wierch niczym ten pretensjonalny miękiszon. Nawet bogoojczyźniane frazesy połączone z przesileniem religijnym bez polotu i bez honoru sprzedawane w imperiach budowanych także za społeczne dotacje przez rozmaitych bogobojnych, gdzie męczennikiem – o, zgrozo – zostaje kościelny pedofil. A tymczasem w prasie cool i spoko, także zelżał język protestów:

„Miła pani chętnie pozna nowy rząd.”

„Panie Jarku, chcesz zobaczyć flaszkę?”

Boomer i dziaders w jednym stali domu, ale ile lat mieli, co komu do tego. Jeden drugiego nie musi pytać, czy jest dzbanem, czy kasztanem, przecież przywykli, że obaj mają tę samą pustkę w głowie. Co innego jednak znaczyło to słowo u J. Kochanowskiego: „Królowa do mszej chciała, ale kapelana / doma nie znalazła, bo pilnował dzbana”.

Covidowe słowa weszły na stałe do języka, stąd koronalia, koronaparty, covidioci, szpitale jednoimienne, covidianie. Niegdyś wyszczepiane były pieski, obecnie prasa donosi, ile dziś było wyszczepionych ludzi.

„Niech podmiot zgadza się z orzeczeniem”

Mądrze użyte zdanie na strajkowej tekturze. Młodzi również mają swoje totalne zawiechy, miksy, peeny, czelendże (challenge), dedlajny, elo i pozdro, podobno skracają czas. Zaś aelity posługują się słowem dokonanym i bez wołacza, gdyż emotki zastępują wszystko, również uczucia: KLIK i płaczesz, śmiejesz się bądź robisz wielkie wow. W internecie zadomowiły się na stałe słowa „pacz”, „paczymy”, „paczaj”. Ale „Ziobro” dalej nieodmienny, takie ma układy.

I tylko pacz, jak język będzie w 3D i zaniku. Zastąpi go obrazek, czyli wracamy do łupanej epoki. Piana wrzucona do dzbana narobi niepotrzebnych spiskowców, bałwanów, koronariów, takie trzy w jednym.

Z krakowskim smokiem *chuch* czekamy do pozimku *chuch* i nadejścia radosnej wiosny. Niech no tylko zakwitną…