Prawie horror na życzenie

Meeting in a cog.

Ranek zapachniał zakupami.

Wzięłam Rexusa i ruszyłam po mleko. Droga była zakręcona, gdyż mój pieseł lubił chodzić swoimi drogami, broń Boże przy nodze; czmychał, kiedy poczuł wolność, dlatego wrobił mnie niemal w zbrodnię i emocjonalny szantaż. Właśnie szukałam w zagajniku mojego jamnika, gdy ukazała się nieziemska zjawa ubrana w kostium obszyty cekinami, które w słońcu podwoiły swą moc migotania, na głowie czarna czapa z twarzą wilkołaka, ciemnymi okularami na nosie, w ręce widniała broń. Włosy natychmiast stanęły na rękach, kiedy wyciągałam telefon, by uwiecznić potwora. Chrapliwy i przytłumiony głos krzyczał:

– Proszę nie wzywać policji, znam panią, a broń jest atrapą. Chciałem pistoletem przestraszyć pewną dziewczynę z którą się tu umówiłem – usłyszałam.

– Cóż takiego zrobiła, że zasługuje na rychłe zejście z powodu palpitacji serca? – zapytałam.

– Zrobiła mi świństwo, wrzuciła moje nagie zdjęcie na Fejsbuka, teraz mam przechlapane.

– Świrus totalnus, inaczej określić nie można – pomyślałam, a głośno grzecznie zdziwiłam się:

– Jakim cudem zdobyła to gołe zdjęcie?

– Sam jej dałem, bo bardzo chciała.

Ech. Najpierw ludzie wyłączają myślenie, korę mózgową wieszają na tapecie, a potem dziwią się, że Fb śmieje się pod nosem, z boku, a nawet z tyłu, by wciągnąć głupotę, a potem… wypluć i ośmieszyć.