Hej, szpadel w dłoń

About the work in my garden.

• 

• 

Radio podało 6.30, nie pada, więc jasne było, że czas ogródka się zaczął. W dodatku sąsiad postawił dwumetrowy płot, a za siatką, gdzie była do niedawna łąka, wyrosły bloki w ciągu tej ostatniej zimy (Cud, że jeszcze Błonia nie są zasłane blokami). Na miejsce wydeptanej trawki i zarośniętego brzegu należało zaprojektować miejsce wypoczynku i zieleni. Myślę sobie, że jeszcze trochę i będzie taki, jak ten w Paryżu, no… prawie taki.

• 

Czas architekta

Zadzwoniłam do architekta krajobrazu, miła pani powiedziała, że bardzo chętnie zrobi nowoczesny i monotematyczny ogródek. Od razu pomyślałam, że posadzi 14 tuj i położy 11 głazów, resztę zielonego każe zasypać bardzo drogimi kamyczkami, taka teraz moda po tych japońskich ogródkach. Swoje usługi wyceniła na cztery tysiące. Krew mi się zagotowała w aorcie (Za cztery tysiące to ja sama również potrafię ten ogrodowy salon zagospodarować). Jako pani na Dzielni, dziedziczka prawie folwarku (8 m x 6 m), niczym ta królowa Hatszepsut przechadzam się wzdłuż i wszerz ogrodu, ale sług za sobą nie widzę, dlatego sama muszę zakasać rękawy, szpadel (po krakowsku rydel) wziąć w ręce i wyznaczyć zielarnię, bawialnię, warzywnik, odpoczynek, sad i rzekę (skoro można się zamoczyć). Zaprojektowałam, ale realizacja opóźniona przez wirusa i zimną wiosnę. Za to wsadziłam to, czego unikają krajobrazowcy: drzewa i krzewy owocowe, by kwitły jabłonie, wiśnie, by można było zerwać poziomkę, truskawkę, jeżynę, borówkę, porzeczkę, agrest i zerwać własne zioła z zielnika, przecież szczypiorek z sieciówki to nie to samo, co własny.

Czas siewu

Kiedy pojawiało się słońce, mój Eden ożywił się i powstał ze zmarłych. Nie będzie to zwyczajny kawałek zielonego. Szpachelką zbieram te pomysły na odmienność, bo zdaje się, że tęcza w kolorach kwiatów także będzie. I zapach mięty wszędzie.

Nie zasiejesz, nie zbierzesz. Najpierw pietruszkę kędzierzawą, bo bez niej zupa nie ma smaku, potem same seksowne: lubczyk, truskawki i ambrozję (kiedyś Tetryk w komentarzu zasugerował, że powinnam ambrozję zażywać, dlatego koper o tej nazwie kupiłam). Wprawdzie nie chcę być nieśmiertelna, ale oczami wyobraźni widzę przyszłe lata i pierwsze efekty pracy w mini-ogródku.

Zasiałam Ibizę, bo dobrze mieć Ibizę w pobliżu (nawet jeśli to fasola), Hrabiego umieściłam, jak na arystokratę przystało, na środku, gdyż jego strąki je się na surowo, obok fasolnik zastąpi spaghetti. Żeby ogród był wesoły, nie zabraknie w maju posadzonych dyni (na zupę i na Halloween), cukinii o różnych kształtach i pomidorków Maskotka. Kwiaty jadalne są konieczne (taką nasturcję warto wkręcić do masła z czosnkiem, a bielą niedźwiedziego czosnku posypać pieczyste).

Hajże na ogródek

Japoński psi ząb zakopałam pod płotem oraz żmijowiec na wypadek, gdyby, nie daj Boże, wpełzła do ogrodu jakaś egzotyczna anakonda. Łzy Hioba (trawa jednoroczna, ozdoba), groszek pachnący i wilec ładnie się pnący obok siatki, a niech się wiją niedaleko natki. Pod siatką chwasty długowieczne, ale pożyteczne (do mięs, na nalewki i odporność), jak: majeranek, krwawnik, bluszczyk kurdybanek, by nie było monokultury i by nie odejść zbyt daleko od natury. Odrobina koloru przyda się w codziennej szarzyźnie, a oko cieszy się idyllicznie, bo tak działają kwiaty, więc uśmiech od ucha do ucha, kiedy patrzę na mini-rabaty. Pięknie zapraszam, gdy może rośliny dorosną, późną wiosną.