Elitarny klub opilców w Krakowie

Rozkosze stołu i łoża zawsze przyciągają tych, którzy lubią przekraczać granice i nie dbają o to, co inni powiedzą, przecież zakazany owoc smakuje najlepiej. Znany w XVI w. kpiarz wielu talentów, Korybut Koszerski, zakłada klub złożony z młodych ludzi, a za patronów obierają Bachusa oraz Wenerę, zacne i wielce wymowne towarzystwo. W ich objęcia wpada kwiat intelektualny ówczesnego Krakowa: Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki, Mikołaj Nipszyc, Jan Zambocki… Panienki, taniec, śpiew i wódeczka towarzyszyły im często, co stało się aż nazbyt widoczne w pobożnym Krakowie. Jednak hulaszcze życie, biesiady, wesołe igraszki z paniami lekkiej obyczajności nie przeszkadzały niektórym w robieniu kariery kościelnej. I tak Krzycki został prymasem, Dantyszek biskupem warmińskim, a karą za rozwiązłość była jedynie choroba „francuska”, o której pisał: „Cuchnę od gnicia, wysypka zarazy ze wszystkich stron ciała świerzbi…” Z kolei Jana Zambockiego, wyśmienitego polityka pod koniec życia zrujnował hazard i alkohol.

Klubowicze byli wyzwaniem dla przeciętności. Nobliwi krakowianie widzieli tylko hulanki, tymczasem dysputy, polemiki, podważanie ustalonych dogmatów, niezależność, wykształcenie, literatura uszły uwadze publiczności, pamiętano im jedynie łamanie prawa małżeńskiego, seksualizm, dlatego całe to towarzystwo publika skazała na najsroższą karę, czyli zapomnienie. Kto współcześnie wiedział, że taki klub opilców z Wenerą i Bachusem jako patronami miał się całkiem dobrze? W dodatku z góry dyskretnie puszczał do nich oko sam bóg Apollo. I pomyśleć, że to był XVI wiek.

W czasach współczesnych więcej rzeczy nie powinno uchodzić uwadze bogobojnych, stąd już nieletnich na lekcjach mają przyuczać cnót wszelakich, sączyć im morale, a także przyzwoitość odzienia na wuefie, by dziewczęce ciało było zakryte. Ciekawi mnie, jakie ubranie będzie obowiązywało na basenie. Szkoda, że tylko rzecz dotyczy niewiast, ale widocznie mężczyźni są z natury swojej cnotliwi, skoro nie wszyscy kuszą krótkimi majtasami.

W obecnych czasach taki klub nie ma racji bytu, a to z tej przyczyny, iż wystarczy pobrać aplikację utworzoną przez pomysłowych Polaków o swojskiej nazwie Bimber i utworzoną na wzór randkowego Tindera, więc bez trudu można znaleźć w swoim mieście opilców, którzy będą chcieli wypić z Tobą jedno piwo, jedną banieczkę, czy jedną skrzynkę dowolnego alkoholu. Plusem jest fakt, że od samego picia tej paskudnej francuskiej choroby na pewno nikt nie dostanie.