Piękna choroba czy choroba piękna

Tysiące chorób a jedno zdrowie

Choróbska mają wiele twarzy, jedne widać z daleka, jak słoniowatość nóg, inne zwalają z nóg, więc jeździsz na wózku, jeszcze inne czujesz, gdy ból wysadza mózg z czachy, a moja diplopia jest cichutka i niewidoczna. Na początku bawisz się setnie, gdy widzisz dwóch mężów, otwierasz portfel, a tam cztery stówy zamiast dwóch, widzisz dwie kawy na stole… Problem zaczyna się, kiedy sięgasz po którąś z nich i potrącasz, gdy okazuje się, że to nie ta. Kiedy stoją dwie osoby, a ty nie wiesz, do której masz mówić, więc dyskretnie spuszczasz wzrok. Nauczyłam się, by sobie radzić, bo ja z tych, co pod szczęśliwą gwiazdą…

Doktor kuruje, gdy pieniądze czuje

To dawne przysłowie pasuje do wspólczesności. Skoro wzrok mam dobry, to podwójne widzenie musi mieć inne podłoże chorobowe, więc zaczyna się prywatne wędrowanie po specjalistach, kiedy ani państwowi nie pomogli, ani dwukrotne pobyty w szpitalach również nie dały rezultatu. W szpitalu MSWiA powiedziano mi wyraźnie, że cudotwórcami nie są i wypisali bez diagnozy. Chora na doktora majątek straciła, a ponieważ dr Hausa nie tak łatwo znaleźć, stąd czas się z chorobą zaprzyjaźnić. Codziennie biorę diplopię pod pachę i maszerujemy przez życie, chociaż co rusz wpadam z nią w poślizg. Nauczyłam się, że z autobusu, tramwaju wysiadam ostatnia, by nie słyszeć zbrzydzonych słów: rusza się jak mucha w smole, wysiada pani, czy się zastanawia, ludziom się spieszy, a ta nogami grzebie. Kiedy wysiadam z autobusu, muszę sprawdzić, na którym stopniu mam stanąć, tymczasem kierowca rusza, przytrzaskuje mnie w drzwiach, na szczęście pasażerowie reagują i pomagają. Przechodzę przez ulicę, kierowcy stają, a ja nie wiem, którędy iść, bo pasy nie dość, że podwójne, to rozszczepione na boki, a że kierowcy też się spieszy, to otwiera okno i puszcza swoją ulubioną wiązankę o krowach na jezdni. Robię wdech, przechodzę, tym bardziej że mąż już dawno po drugiej stronie (jaki mąż, taka i opieka), więc wychłostana słowami, marzę, że kiedyś będą ruchome pasy na jezdni.

Cie choroba

W Ikei walnęłam w drzwi obrotowe, gdyż widziałam je w innym miejscu, czyli obok, ponieważ w diplopii nie jest tak, że podwojona rzecz stoi grzecznie jedna obok drugiej, bo czasem w bok, czasem niżej bądź wyżej. Czytanie i pisanie też jest utrudnione, wymaga czasu i cierpliwości. Posty piszę „głosem”, ale z komentarzami i poprawą to zabawa z wyższej półki przy poprawianiu i przenoszeniu. Czytanie dużo prostsze. Zakrywasz oko, widzisz drugim, po chwili nic nie widzisz, więc odkrywasz oko, czytasz, po kilku chwilach znów nie widzisz, dlatego musisz znów zamknąć oko, by widzieć litery i tak w kółko, jak w kotka i myszkę. Ciągi optyczne łatwo oswoić, negatywy można odrzucić, lecz żyć w tym duecie może jedynie diplopiocelebrytka. Jakby to hardkorowo nie zabrzmiało, teraz powinnam być znana z tego, że jestem znana z diplopii.

Reklama