Dźwigają codziennie swoje krzyże

Jest granica ludzkiego cierpienia Przykuci do łóżka, wózka, kul, białych lasek, chodzików codziennie znoszą swój ból niesprawności, odrzucenia, wykluczenia, uwięzienia we własnym ciele, niemocy, bezradności i cierpienia. Ich życie to ciągła walka z sobą o to, by choroba nie za szybko zjadła im marzenia, przerwała lichutkie życie, a tu jeszcze trzeba zmagać się z biurokratycznymi …