Korzenny instant językowy

        Mam parę tych lat, więc wyrosły mi już te językowe zęby. Nie jestem purystą, nie mniej dziś o mało co nie potknęłam się o własny język, kiedy pięciolatka zapytała mnie:

– Wycaiłam ptasie mlecko. Kupis? A mas peeny? Ja nie mam hajsu…  Kumas, ciocia?

        To „kumas” było po pewnym czasie, widać nietęgą miałam minę. Zresztą, co miałam nie kumać, chodziło o słodkości, a słodkości to również moja specjalność, nie mniej jednak po słowach malucha obudziłam się niczym Etna, aby zrozumieć, że obecnie język niekoniecznie może służyć porozumieniu, skoro przedszkolaka nie do końca zrozumiesz. Znajoma pani z przedszkola twierdzi, że dzieci posługują się językiem dorosłych    r o d z i c ó w,    w tym także słownictwem powszechnie uznawanym za brzydkie. Maluchy nie uważają jednak, że są to wyrazy, których trzeba się wstydzić. Słownictwo na „k” i „ch” jest na tyle atrakcyjne, że cieszy się coraz większym powodzeniem.  Dzieci dopiero w przedszkolu dowiadują się, że te formy mogą budzić niechęć innych ludzi, więc w przedszkolu uczą się  świadomego  używania słów i poprawności językowej. Nie wiem, gdzie popełniliśmy błąd, ale wnuki nie mówią nagminnie lokalnym kolorytem, choć przecież kontaktowały się z rówieśnikami na podwórzu i w szkole.

          Przysłuchujemy się tym nowym słowom typu zdeletowany, odjechany, spoks, lasencja, bezczaj, a wszystko – jak twierdzą fachowcy – przez to, że ludzie mają coraz mniej chęci do sięgania po pachnące farbą wielostronicowe książki oraz muszą mówić coraz szybciej, skoro czasu na nic nie mają. Na Incie przeczytałam, że” facet BMW” oznacza mężczyznę, który ma Bardzo Mało Włosów. Trzeba obczajać, by nie odstawać.

            Świat współczesny opisany jest za pomocą przedrostków. Zacznę od postu, wszak post- znaczy tyle samo, co „po”, „kolejny” (postfeminizm). Użycie post- świadczy o bezradności współczesnych w opisie rzeczywistości. Podobnie z przedrostkami pseudo- , czyli taki nieprawdziwy (pseudo-Polak), czy quasi-, czyli jakby, niemal, prawie (quasi- postępowy) albo para-, czyli niby, prawie  (paranormalny). Co wczoraj było trendi, obecnie już passe’.

            Język polityczny też nie może być śliczny. Tu rozgardiasz niczym w stolicy z okazji szczytowania NATO. W ostatnim nocnym przedstawieniu sejmowym mówiło się o kneblu konstytucyjnym. Podobno „chamstwo może być wykształcone również” i niczym ten Żywiec bezalkoholowy zmieniać ludzką świadomość. Owo przebieranie i sortowanie ziemniaków w czasie nocnym spowodowało, że wielu posłów połknęło wreszcie publicznie własny język o konstrukcji cepa wyborczego. Czas na podsumowanie.  Oto język jako świadek epoki widzi również DOBRE ZMIANY: „Saska przeprasza za Kempę”, „Moje jajniki – wasze klęczniki”, No women, no kraj”, „Rodźcie sami. Księża ładni są z brzuchami”. No bez przesady. Transparent oburzenia widoczny, tak jak widoczna jest brutalizacja i język potępienny wszystkiego, co się w gardle rusza.

         Zawiesiłam się jak ten mój komputer. Przez ten znak czasu, gdzie wszystko rozchwiane i względne od wartości po język. A język jak ten pamiętnik zanotuje nawet najdrobniejszy szczegół. Myślę, jak tu spokojnie zasnąć z tym wywalonym jęzorem na własnych piersiach. Nie ma innego wyjścia, należy wypić z ozorkiem  tę beczkę soli, aby ZROZUMIEĆ, PRZYSWOIĆ i  w końcu nadążyć za tym nadzwyczaj ciekawym ludzkim organem wyróżnienia wśród wszystkich znanych ssaków.