Te zwykłe smaki codzienności, rzecz o pożądaniu

       

        Książki są jak towarzystwo, które człowiek sobie dobiera według własnego gustu. Przeglądanie książek kucharskich z powodu kartoflowego święta jest jak przypominanie, co ludzie jedli, kiedy mieli dwadzieścia lat, a że w duszy też suszy, więc zaczynam od tych dawnych przepisów, gdzie ziemniaki miały swoją rangę, brylowały na stołach w przeróżnych postaciach i z różnymi dodatkami.

        Przeglądanie współczesnych książek o gotowaniu nie jest moją przyjemnością, ponieważ nie karmią kubków smakowych, gdyż królują paskudztwa, które nie ustępują opisowym obrzydliwościom, ale za to są poobrastane legendą i poważnymi zaleceniami typu: musisz tego spróbować, koniecznie zrobić, poznaj nowy smak, a jak tego nie zjesz…  A jak nie? To nie powiększą się twoje moce w sypialni, nie oczyścisz organizmu, źle będą pracowały podroby, cera się sfilcuje, celluloid pewny, paznokcie wypadną, a niektóre kruche organy nawet powoli mogą zanikać.  Jak nie jeść ? Strach i przerażenie większe, jak od tego, że nie masz butów i koszuli dobranych do  koloru samochodu. Zatem wróćmy do okropności: ślimaki, ośmiorniczki, ostrygi, dżdżownice kalifornijskie zapiekane z serem, żabusie, rekiny. Niektóre je się na żywo, przy czym małe ośmiorniczki mogą mackami  wpić się w gardło; nie pytajcie też, jak zabić dżdżownicę, a rekin, który nie posiada dróg moczowych, może spowodować paraliż, więc pół roku trwa usunięcie toksyn z jego organizmu czyli, jak mówią, musi zgnić, aby nie truł. To lepiej kup płetwę rekina, wysusz, a po pół roku zrobisz tę pobudzającą zmysły zupę. Smacznego i na zdrowie.

           Wymyślne potrawy, jak steki z rekina, smażone macki ośmiornicy, gołąbki nadziewane kalmarami,  zapiekane kałamarnice, kotlety z selera, burger z fasoli,  czy kopytka z batatów nie zrobiły większego wrażenia, poza kawą z…  bekonową posypką. Może dania zdrowsze, ale jeść codziennie? Spróbować i zapomnieć. (Może kiedyś, gdy  będę starsza, przełknę bez problemu zmiksowane z ziemniakami). Trufle również mają niezaprzeczalną sławę, ponieważ przywracają potencję. Siostrzeniec mi przywiózł, stwierdzam: zwyczajnie przereklamowany produkt. Podejrzewam u tych grzybów niezwykłą inteligencję. Gdyby rosły wszędzie jak podgrzybki, to nikt by pewnie nie posądzał ich o niezwykłość. A langustę zostawię sobie do spróbowania na koniec. Może warto będzie na nią tyle lat czekać. Tak jak  guinnessa picie, też nie zamieni ci w bajkę to szare życie. 

              Zmiksowane breje, muliste, w kolorze ziemi, papryki, czy maślakowego brązu  z wystającym odwłokiem krewetki również nie zachęcają do zrobienia. Czy komuś przyszłoby do głowy miksować kartoflankę, choć to bardzo dobra zupa nawet dla tych, którzy się nie ruszają, więc muszą liczyć te kalorie. Babaganusz to pasta z wędzonego bakłażana z tahiną, sama radość.  Ulegasz tej patologicznej presji jedzenia różnych odcieni zieloności, co niezmiernie inspiruje, jako że trawie w tym kolorze jest nadzwyczajnie dobrze. Zachwycają posypanymi kiełkami  i granatami sałatki. Nie będę się sprzeczać, może komuś to wystarczy i lepiej smakuje niż dawna warzywna sałatka. Ale co młode pokolenie wie o smaku pieczonek,  kartoflanek, zapiekanego kartofla przewiązanego boczkiem, skoro nic nie je w tonacji tłuszczu, a z kolei  wit. A,D, E,K rozpuszczają się w tym tłuszczu, więc należy jeszcze raz rozebrać na czynniki pierwsze zdrowe jedzenie.

                Skoro tort może być warzywny, czekolada może być gorzka, a sękate ciasto pieczone na rożnie, to wszystko staje się możliwe. Zważywszy na przydatność, to takie lody rosołowe i brokułowe do kupienia w USA załatwiają sprawę obiadu. Pozostaje tylko do lodów ugotować kartofle. Zatem zamiast gołąbków nadziewanych kalmarami, będą te z ziemniakami.

P.S. Na zdjęciu lokowanie produktu, moje kartofle.