Z czego słynie San Daniele?

San Daniele – a city famou for its ham.

Do miasta San Daniele del Friuli we Włoszech przyciąga różnorodność krajobrazów oraz ciekawa gotycka, czy romańska architektura, zabytkowe podcienia, biel katedr, wąskie uliczki, kamienice z okiennicami, także turkusowa Tagliamento, rzeka z zakolami i naturalnymi plażami. Ze wzgórza rozciągają się niezwykłe widoki, a trasy rowerowe wyposażone są w piknikowe akcesoria. Tu świeci słońce niemal cały rok. A co w garnkach? Wiadomo, rodzinna tradycja.

A co jest legendą włoskiej kuchni?

Basia, cicerone (guida turistica) po Włoszech, pisze:

„San Daniele przede wszystkim słynie na całym świecie z szynki „prosciutto crudo di San Daniele”. Jest ona eksportowana do wielu krajów, można ją kupić też w większości regionów we Włoszech, ale nigdzie nie jest tak idealnie cienko pokrojona jak w samym San Daniele. Miejscowość leży u podnóża Alp, co ma wpływ na wyjątkowo mało „włoską” pogodę. Przeważnie jest tam deszczowo, burzowo i parno (pod tym względem tego miasta nie lubię, bo niezwykle ciężko się tam oddycha). Centrum miasta jest położone na górce, na którą trzeba się wspiąć (co przy wspomnianej pogodzie bywa naprawdę męczące), ale warto, bo na szczycie czeka piękna katedra i kilka barów serwujących pyszną szynkę w towarzystwie świeżej burraty (naszego tegorocznego odkrycia) i paluszków grissini. Oczywiście Włosi przyjeżdżają pod samą katedrę samochodami, więc łatwo się domyślić, że idący pod górę pieszy to turysta. Niedaleko katedry jest też mój ulubiony sklepik z lokalnymi specjałami. Z ciekawych informacji to wiem jeszcze, że w całej Friuli-Wenecji Julijskiej (Friuli-Venezia Giulia) Włosi dawniej posługiwali się dialektem (lingua friulana). Z tego, co opowiadał mój wujek, to obecnie niewiele osób go zna, ale pozostałością są podwójne opisy na znakach drogowych – zarówno nazwy miejscowości jak i oznaczenia (np. szpitala) są zapisane po włosku i pod spodem w dialekcie.”

Przyjrzyjmy się miastu z bliska. Czyste, z wieloma kawiarniami, w których przesiadują życzliwi lokalsi, uśmiechnięci i na luzie.

Na pierwszym planie gotycki kościół Chiesa di S. Maria della Fratta, zbudowany w 1348 r. Tu widnieje bogato zdobiony portal z płaskorzeźbą.

Na koniec ta ekskluzywna szynka z udźca w kształcie gitary, czerwono-różowa o delikatnym smaku. Podobno można w niej poczuć jednocześnie zapach pieczonego chleba, słodu z jęczmienia, suszonych owoców i rozpływa się w ustach. Idealna na deskę wędlin, dobrze komponuje się z z paluszkami grissini i białym winem. Dla koneserów do kupienia w większych miastach, np. na Starym Kleparzu w Krakowie.

Al prossimo incontro. Do następnego spotkania...
Zdjęcia Basi

Reklama