W towarzystwie carpaccio z akompaniamentem trawy żubrowej i truflową nutą

     

 Ludzkie życie jest globalną restauracją, wobec czego blogerzy rozpalają ogień pod postami i serwują potrawy,  od których same drożdże rosną w rękach. Tu jest tyle poezji, peanów, hymnów i ód do kurzych ud, że ani się obejrzysz, a już obejmujesz te ziarenka chia (hiszp.szałwia), przytulasz bezrybną zupę rybną, patrzysz pożądliwie na wołu nadziewanego niebiańskimi ptakami z niezapomnianą nutą amarantusa, a w domu wdychasz zapachy owsianki z mlecznym wkładem i sałatki z sałaty. Czar prysł, nazwy pospolite, więc smakują tak sobie. Dziś na Fb szef jednej z kuchni poleca pieczeń wieprzową z ciapkapustą za 25 zł. Kapustę wielu lubi, ale z tym ciapem szef przedobrzył. Od razu czujesz w sobie odruch wgryzania się w temat, by pochłaniać niepospolity zapach kapuchy, rozkoszowania się poezją słów „ciapkapusta” oraz fotografią wieprzowych wdzięków. W internecie z kolei oglądasz ten delicious – przysmażone skórki duck bulgogi i pragniesz poczuć na swoich wargach owe kropelki champagne vinegar, dlatego pędzisz w podskokach do lodówki, a tam… jakby to najprościej rzec: Francji elegancji nie zobaczysz. Sokrates również wiedział, podobnie jak my, że człowiek nie żyje, aby jeść, ale je, aby żyć.

Minęły czasy, kiedy jadło się barszcz na zakwasie, mięsny gulasz, a potem kromą chleba wycierało sos, kiedy każdy sam robił twarożek, czy surówkę z marchwi, selera i jabłka. NIE te czasy. Obecnie w mediach społecznościowych nie wypada chwalić się, że jadłeś schaboszczaka z kartoflami, także nie pijesz gorącej czekolady, tylko hot chocolate, na torebce budyniu przeczytasz z angielska pudding, a na serku mozzarelli  produkowanej w Polsce – bianco latte. Co roku sieję fasolę nakrapianą, a dopiero gotujący blogerzy otworzyli mi oczy, że to borlotti. Faktycznie, nazwa ma brzmienie eksluzywne,  jakby bardziej światowe, borlotti powabniej uwodzi zmysły niż jakaś tam fasola. Nie zdziwcie się, gdy powiem, że posadziłam borlotti. Jak uczy przysłowie:  Można jeść byle co, ale nie byle jak zrobione.

          Siemanko, mówi do mnie vloger i uczy, jak zrobić apple fritters. Może ta nazwa i mnie dowartościuje? Po chwili orientuję się, że chodzi o smażone plasterki jabłka obtoczone w cieście, czyli danie, które każdy zna choćby z dzieciństwa. Smażę na przekór omdlałe krążki cebuli i pora, by podać z gniecioną soczewicą i smoothies. Te nazwy mają uszczęśliwiać, wynosić nad poziomy przeciętności oraz ukazać przynależność do tych, którzy nie piją zwykłego koktajlu, a eleganckie smoothies (choć to także  koktajl). Rodzi się nowa elita kulinaries. Wchodzą na salony jadła wybornego, smakowitego, wysublimowanego  (po seczuańsku male znaczy ostre, więc usta drętwieją), okraszają niczym Okrasa nazwy, wmawiają, że zalegania w żołądku nie będzie, ale chudnięcie pewne i to już po jednej łyżce, a ponadto lukrują dodatkami typu: „tego jeszcze nie jadłeś”, „babcia… świekra… poleciła…” Polecone wypada spróbować, danie w dodatku podobno nie wchodzi w boczki.

           Moja większa kałamarnica otworzyła mi oczy na rozgrzanie intelektu sokiem z granatu i czarnej rzodkwi, ponoć niezwykle uzależniające danie pasterzy andaluzyjskich oraz na wyśmienity marynowany arbuz. I mnie dopadła duma z wytwornego jadła, albowiem dowiedziono uszczęśliwianie filozofią niezwykłego, choć zwykłego jadła, abyś na języku czuł nutę zadowolenia niebiańskim smakiem i nieziemską nazwą. Jeśli jadłeś jajko po wiedeńsku, to nie wrócisz do normalnie gotowanego na miękko. Nie ta klasa jajka, choć to samo jajo, a jaja w kuchni to debeściak kulinarny.

Stylizowane jedzenie  zasłużyło na miano:  p r z e z  ż o ł ą d e k  do  o ś w i e c e n i a  k u c h e n n e g o.  O dietach nie mówię, ponieważ Monteskiusz napisał, że zdrowie utrzymane za pomocą restrykcyjnej diety to przykra choroba. Zamawiam więc na bogato: zupę z płetwy rekina, kalmary na gnieździe z chrupiącej sałaty w otoczeniu chrustu ziołowego, profiterolki z galaretą i masło maślane raz!  Liczy się kreatywność, więc proszę o repetę.

Sama też upiekłam, żeby nie było; lecz wytwornej nazwy jeszcze nie wymyśliłam, ale to zapewne tylko kwestia czasu: