Zapraszam na refleksyjny spacer

Wokół

natłok wiadomości, hekatomby spraw, informacji, z których najważniejszą wydaje się kot, czyjś dekolt lub brak bielizny. Nie wiem, co to za wiadomości, komu są potrzebne. Po co jakoweś dziennikarzyny zajmują się bzdetami, ale tak się dzieje, więc ciągnie mrozem po kalesonach i  w porywach płuca wyrywa tak, że nie ma czym pluć.

Naprawdę

kiedyś Platon zauważył przytomnie, że choćby jacyś uczeni znaleźli Atlasa podtrzymującego Ziemię,  to problem zostaje nadal, bo kto podtrzymuje samego Atlasa? Również logika nakazywałaby zadać pytanie następnemu z filozofów, czyli Leibnizowi:  skoro istnieje ‘coś’, to może istnieć ‘nic’?  (Zdziwiłby się, bo NIC to my mamy). W. Myśliwski z kolei rozważa, co ma człowiek z udowodnienia, że Ziemia jest płaska i otoczona oceanami, a tymczasem teoria  rozwija się i tylko patrzeć, jak niechybnie trzeba poprawiać podręczniki i mapy, bo ludziska wszystko robią, by była płaska. Taki szyderczy pomruk nauki, „mocium panie, cymbał pisze”, to jak ten Fredro ma być w dobrym humorze?

Naokoło

palmy i papugi, tak bym widziała polskie problemy. Na pytanie, kto posprząta, nie widać odpowiedzi, a niech to kulson.

Gwoli ścisłości

niezdrowe wzorce promują media społecznościowe, bowiem na takim Fb nie wystarczy być, trzeba jeszcze się popisywać dziećmi, wyjazdami, torebką, nową fryzurą, a Fb zbiera i tworzy twój i mój profil. Następne pokolenia będą miały co obśmiewać, a to staromodne ubrania, a to obciach z powodu wyjazdu na zadeptaną wyspę. Będą zrywać boki, a skarpety same będą spadać z nóg, kiedy prababci dorysują wąsy i policzą błędy ortograficzne.

W zasadzie

leki brane na wszystko i nawet nie po to się leczyć, ale by poczuć się lepiej, choć nie jest się chorym. Wystarczy poszprycować się specyfikiem na zdrowe zatoki, aby efedryna pozwalała nam się czuć lepiej, przedłużyć nie tylko młodość, ale i stan zwany szczęśliwością, by  jak ten młody bóg patrzeć na świat. Zobaczymy, jak długo będziemy trzepotać frędzelkami rzęs.

Całkowity

brak rozwiązań palących problemów tego świata. Niektórzy uczeni twierdzą, że jedynym ratunkiem jest nowa planeta. Człowiek nabałaganił, ale zamiast posprzątać po sobie, ucieka. Przytłoczony śmieciami, rzeczami, oddychaniem benzyną, zadeptywany przez przegęszczonych, przecież niedobrze mieszka się w oborze. Nie pomaga nagminne wyrzucanie prawie nowych rzeczy, bowiem galeryjne „sale” kusi do kupowania i ja to rozumiem, bo dwa razy w tej samej sukience nie każda może się pokazać, ale  że zezwalamy na produkowanie bubli, które działają do momentu trwania gwarancji, tego już trudno zrozumieć, przecież  w bogatej Japonii istnieje kintsugi, naprawianie rzeczy, u nas prościej wyrzucić.

W szczególności

najdurniejsza z możliwych pomoc dla krajów Trzeciego Świata. Wolontariat usypia  sumienia, ale nie do końca sprawdzony, wiele szkód czyni, więc można oglądać przejmujące reportaże o piekle dzieci w kambodżańskim sierocińcu, do którego zgłosili się biali wolontariusze – pedofile.  Zawożenie gotowego śmieciowego jedzenia, po którym Afryka już zaczyna mieć problem z otyłością. Sama słyszałam w jednym z programów, jak Kenijka prosiła, by nie przywozić fasoli, bo się długo gotuje. Zamiast tworzyć obozy i karmić fasolą, należałoby przywieźć narzędzia, zbudować studnie, tworzyć szkoły, nauczyć  Afrykanów leczenia, pielęgniarstwa, języka angielskiego, fachu  itp., Na MIEJSCU. Tymczasem wysyłamy tam ludzi i to oni tam pracują, zamiast tubylcy, to oni zamiast pracować i zarabiać, patrzą, jak biali powoli przejmują ich życie, wprowadzają religię, obce zwyczaje i inną kulturę. Dostają komórki, patrzą na dobrobyt i myślą, że spada z nieba, więc ruszą wcześniej, czy później na ten socjal. I będą mieć rację, tak ich nauczyliśmy.

Wbrew opinii

świat wcale nie jest skomplikowany. Powiedziałabym raczej, że przypomina prostą zasadę budowy cepa. Dlaczego tak go pozakręcaliśmy, obudowali bezsensem, skomplikowali, pojęcia nie mam. Dążenie do wygód może nie byłoby złe, gdyby nie przesada. Kiedy przeczytałam o wygodnej, komfortowej trumnie z klimatyzacją, mój tryb warunkowy się skurczył. Może w takim razie nie może być źle i gorzej? Może.